Het leven is snel genoeg

Hein van der Hoeven, lid van de afdeling Den Haag, en Diederik Gerlach zullen samen de eerste sessie van thema-ontmoetingen voor hun rekening nemen. In oktober vorig jaar verscheen hun mooie boek ‘Het leven is snel genoeg’. Hein van der Hoeven schreef twee verhalen die meanderen langs twee series van elk zes schilderijen van Diederik Gerlach. Het boek ademt de sfeer uit van het begin van de jaren zestig van de vorige eeuw: de tijd van de wederopbouw (in Nederland), het Wirtschaftswunder (in Duitsland) en de Koude Oorlog. Dreiging en spionage uit de Sovjet-Unie spelen een rol. Maar beide verhalen gaan ook over diepmenselijke gevoelens: jonge mensen zoeken de liefde. De afloop is alleen net een beetje anders dan wat je verwacht. 

Hoe kwam dit bijzondere boek tot stand? Hein en Diederik willen je er graag meer over vertellen. Ze worden geïnterviewd door Mieke Langenberg.

Je kunt alvast een filmpje bekijken over het boek (20 minuten).

Hein van der Hoeven (1951), woonachtig in Den Haag en Princelid van de afdeling aldaar,  werkte van 1981 tot zijn pensioen in 2014 als diplomaat in Den Haag, Madrid en Hanoi. Vanaf 2012 publiceerde hij korte verhalen in het literair tijdschrift Extaze.  Met André Carstens, Aaltje de Roos en Felix Monter legde hij in 2013 25 jaar BZ-cabaret vast in het boek Apekool. Hij is lid van het Haagse schrijverscollectief Wild Mind en voorzitter van het F. Springer Genootschap. Bij uitgeverij In de Knipscheer is in 2018 de roman Jongen met rood vest verschenen. Eveneens in 2018 zag het licht een Duitstalige novelle, Mach mal Pause, een verhaal bij een serie van zes schilderijen van Diederik Gerlach. Vanaf de oprichting is hij betrokken bij de site https://www.eldersliterair.nl/, een site voor literatuur en beeldende kunst die in september 2021 live ging. Hij is vrijwilliger bij het Haagse boekenantiquariaat Colette & Co. (https://colette.red/).[bron: website van de auteur: http://www.heinvanderhoeven.nl

Diederik Gerlach (1956) verwijst in zijn schilderijen veelvuldig naar het verleden. Niet alleen put hij uit zijn archief uit oude reisbladen en reclamefolders, maar citeert hij ook uit de kunstgeschiedenis, in het bijzonder uit de Duitse romantiek. Na een zorgvuldig proces van vorming en vervorming worden deze beelden getransformeerd. Het resultaat is een geconstrueerde wereld met verborgen lagen en citaten. De ruimte binnen het schilderij is dubbelzinnig en gelaagd. Diederik Gerlach beschouwt zijn werk in essentie als autobiografisch. Zijn schilderijen zijn echter geen reconstructies van zijn herinneringen, maar eerder sublimaties van het verleden. Hij creëert als het ware een reeks compleet nieuwe herinneringen die mogelijk autobiografisch zijn. [bron: https://diederikgerlach.com]